Podea
Κοντά στα κύματα
θα χτίσω το παλάτι μου
Θα βάλω πόρτες
μ’ αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα
θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες
μου φάγανε τα χρόνια
Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια
Ξυπνώ μεσάνυχτα
κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνω
ποιος σου το’ πε αδυναμία
Που λογαριάζω
το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο
τον κόσμο στα σημεία
Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια...
În apropierea valurilor
Îmi voi construi palatul,
Voi pune uși
Cu lanțuri și păuni
Și în mare
Îmi voi arunca patul
Pentru că și iubirile
Mi-au mâncat anii.
Să dorm pe podea,
Să închid și ochii,
Pentru că există și persoane
Care devin bucăți.
Mă trezesc în miez de noapte
Și deschid fereastra
Și ceea ce fac
Cine ți-a spus că este slăbiciune
Faptul că socotesc
Nimicul meu cu infinitul
Și găsesc infirmă
Lumea pe alocuri.
Să dorm pe podea,
Să închid și ochii,
Pentru că există și persoane
Care devin bucăți.
angelxirina © 13.10.2012