Հիշիր ինձ
Όταν θα τελειώσει ξαφνικά το καλοκαίρι
όταν θα `χω φύγει μακριά σε κάποιο αστέρι
τίποτα να μη φοβάσαι να με θυμάσαι
γιατί σ’ αγαπούσα πιο πολύ κι απ’ τη δική μου τη ζωή
Όταν θα χαθούν οι αγάπες κι οι φιλίες
όταν θα με βλέπεις στις παλιές φωτογραφίες
τις βραδιές που δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι
γιατ’ ι σ’ αγαπούσα πιο πολύ κι απ’ τη δική μου τη ζωή
Όταν θα κοιτάς την άδεια θέση στο τραπέζι
όταν θα ακούσεις το τραγούδι αυτό να παίζει
μη δακρύζεις μη λυπάσαι να με θυμάσαι
γιατί σ’ αγαπούσα πιο πολύ κι απ’ τη δική μου τη ζωή
Երբ ամառը կվերջանա ակնթարթում,
Ու վերանամ մի օր հեռու աստղերում,
Դու ոչնչից մի վախեցիր... ինձ հիշիր,
Քանի որ ես սիրել եմ քեզ իմ իսկ կյանքից ավելի։
Երբ սերերն ու ընկերները կանհետանան խավարում,
Երբ նայես դու ինձ քո հին նկարներում,
Անքուն մթնում գիշերներիդ... հիշիր ինձ,
Որովհետև սիրել եմ քեզ կյանքիս բոլոր օրերում։
Երբ կտեսնես դատարկ աթոռ սեղանիդ մի անկյունում,
Եվ ունկնդրես ելևէջներն այս երգի,
Մի լար, դու մի տխրիր, սեր իմ, ինձ հիշի՜ր,
Քանի որ ես սիրել եմ քեզ իմ իսկ կյանքից ավելի։
Vazgen Ghazaryan, Vazgen Ghazaryan © 13.10.2012