Nu ai întrebat dacă trăiesc
Η βρύση του νιπτήρα στάζει αργά
μονότονο της μοναξιάς ρολόι
Η νύχτα τη σκιά της κυνηγά
και μένα το παράπονο με τρώει
Δε ρώτησες αν ζω ή αν πεθαίνω
ούτε κι αν σ’ αγαπώ και περιμένω
Δεν ήρθες μια φορά να δεις τι κάνω
λίγο να ζεσταθώ και ας πεθάνω
Οι φίλοι μας χαθήκανε κι αυτοί
σαν να `ταν μοναχά δικοί σου φίλοι.
Ζωή σακατεμένη και σκυφτή
και πάντα το παράπονο στα χείλη
Robinetul chiuvetei picură lent,
Ceasul singurătăţii (este) monoton,
Noaptea îşi urmăreşte umbra
Şi pe mine mă macină nemulţumirea.
Nu ai întrebat dacă trăiesc sau dacă mor
Nici dacă te iubesc şi aştept,
Nu ai venit o dată să vezi ce fac,
Să mă încălzesc puţin şi să mor.
Prietenii noştri au dispărut şi ei
Ca şi cum ar fi fost doar prietenii tăi.
Viaţă schiloadă şi cocoșată
Şi întotdeauna nemulţumirea pe buze.
angelxirina © 13.10.2012