Un angelo evaso /Bettola (L. Papadopoulos)
Άγγελος δραπέτης από τον ουρανό
μπήκε στο κουτούκι Φωκαίας κι Αχαρνών
άφησε τα φτερά του στα πέτρινα σκαλιά
κι άπλωσε στο τραπέζι τα ωραία του μαλλιά
Πια δε θα γυρίσει ποτέ στον ουρανό
μείναν τα φτερά του εκεί στην Αχαρνών
αν τύχει και τον δείτε μιλήστε του γλυκά
γιατί έχει μαύρα μάτια και μελαγχολικά
γιατί έχει μαύρα μάτια και μελαγχολικά
αν τύχει και τον δείτε μιλήστε του γλυκά
Γύρεψε τραγούδια του Ανέστη του Δελλιά
στο ζεϊμπέκικό του φτερούγιζαν πουλιά
και στη στερνή τη βόλτα και στη στερνή πενιά
χάθηκε σαν σκοτάδι μέσα στη σκοτεινιά
Πια δε θα γυρίσει ποτέ στον ουρανό
μείναν τα φτερά του εκεί στην Αχαρνών
αν τύχει και τον δείτε μιλήστε του γλυκά
γιατί έχει μαύρα μάτια και μελαγχολικά
γιατί έχει μαύρα μάτια και μελαγχολικά
αν τύχει και τον δείτε μιλήστε του γλυκά
Un angelo evaso dal cielo
scese nella bettola di Focea e Acarne
lasciò le sue ali sui gradini di pietra
e allargò sul tavolo la sua bella chioma.
Non ritornerà mai più nel cielo
le sue ali sono rimaste nella bettola di Acarne.
Se vi capita di vederlo parlategli con dolcezza
perché ha gli occhi neri e malinconici
perché ha gli occhi neri e malinconici
se vi capita di vederlo parlategli con dolcezza
Richiese canzoni di Anestis Deliàs
e al suo zeimbekiko volavano gli uccelli
e all'ultima piroetta e all'ultimo accordo
scomparve come un'ombra nel buio più pesto.
Non ritornerà mai più nel cielo
le sue ali sono rimaste nella bettola di Acarne.
Se vi capita di vederlo parlategli con dolcezza
perché ha gli occhi neri e malinconici
perché ha gli occhi neri e malinconici.
se vi capita di vederlo parlategli con dolcezza
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 13.10.2012