De oude soldaat
Οι φόβοι σου κι οι φόβοι μου στο ίδιο το τραπέζι
στη μέση το φαρμάκι μας γλυκό σαν πετιμέζι
και μέσα του σαν ζάχαρη να λιώνει αυτό τ’ αστέρι
αυτό που πρώτη η αγάπη μας μας έβαλε στο χέρι
Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς λατρεία μου για σένα να πεθάνω
και μία δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ’ την πρώτη
Κι αν μένει ακόμα νόημα και μισοερειπωμένο
μεσ’ στα ερείπια αυτά μαζί σου εγώ θα μένω
μέχρι να `ρθει η άνοιξη και να μας ξεκουνήσει
και μέσ’ από το θάνατο ζωή να μας χαρίσει
Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς λατρεία μου για σένα να πεθάνω
και μία δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ’ την πρώτη
Mijn angsten en jouw angsten - op dezelfde tafel
in het midden ons vergif - zoet als stroop
en daarin ligt te smelten, als suiker, die ene ster
die onze liefde, als eerste, in onze hand achterliet.
Je belooft me niet "het leven", en ik verricht geen wonderen
maar als jij me vraagt, mijn hartje, dat ik voor je sterf...
Zelfs een tweede keer, als de oude soldaat
zou ik sterven voor jou - beter nog dan de eerste
En als er enige zin overblijft, zelfs half verwoest
in deze woestenij - dan zal ik bij je blijven
tot de lente komt en ons wakker schudt
en ons dwars door de dood leven komt geven.
Je belooft me niet "het leven", en ik verricht geen wonderen
maar als jij me vraagt, mijn lief, dat ik voor je sterf...
Zelfs een tweede keer, als de oude soldaat
zou ik sterven voor jou - beter nog dan de eerste
Geeske © 07.03.2006