Gouden woorden
Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές
τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές
Τ’ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ’ έλεγαν Μαρία
και να `σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ’ αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ’ άστρο του φονιά
Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ’ του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή
Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ’ το παλιό μαρτύριο να `χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ’ ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά
Και στ’ ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το `φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή
Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά
Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας Παρασκευή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί
Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς
Gouden woorden in de zakdoek
ik heb ze gisteren gevonden op mijn wandeling
op de klaver leerden
vandaag en gisteren jou het alfabet
maar ik was bezig door de laatste poort te gaan
gebonden door de draden van de tijd
De nachtegalen plaagden je in Troje
waar je een hele generatie uitzoog, verloren,
Het was beter geweest als je Maria werd genoemd
en naaister was in Kokkinia
en dat je niet met dit gezelschap leefde
en het gesternte van de moordenaar niet weet.
Velen zijn getekend teruggekomen
door de woeste vergelding van de tijd
Onderweg hadden de vier winden
ze even voor een ommetje meegenomen
en ze vonden de vlam die niet trilt
and de verwelking zonder aanleiding.
En net als de anderen zijn ook zij verdwaald
men vond ze halverwege blaffend terug
en van de oude lijdensweg blijft over
een hond in de nacht, die dorst lijdt
vrouwen op de hoek bij de carbidlamp
ze slaan wartaal uit aan de rand van de zee
En de vrachtwagens op de open zeeën van de wereld
zullen hun lading lossen in Kaisariani.
Hoe kan het dat deze eeuw
het leven als een schildpad op de rug heeft gegooid?
Hoe hebben het lot en de jaren het voor elkaar gekregen
dat je niet één dichter hoort?
Wie krijgt de knoop van de wereld los?
Wie is er in de bergen kapitein?
Wie geeft er vreugde en liefde
en wandelt in de myrtes van de Hades?
Gouden woorden in het gras
wie zal ze vinden voor de volgende generatie?
Ze hebben me benauwd gebonden aan de regels
en bij het aanbreken van een kwade dag
namen boogschutters, falanxen en legioenen
me mee en stopten me in een kooi
en onder de grond, met de eeuwen als dobbelstenen
spelen de geldwisselaars een spelletje
Ik was op zoek naar de grote jachten
en toch was ik geen 'mangas' en geen bink
Ik maakte de gang door jouw eigen rechtbanken
als je me straks in de Hades weer vindt
mag je opnieuw over me oordelen, met getuigenissen
en me straffen als een misdadiger.
Geeske © 07.03.2006