Док те посматрам
Άνοιξα την πόρτα και σε είδα εδώ κοντά μου
Με φωνή που τρέμει λες πως γύρισες κοντά μου
Σου είπα να περάσεις μη στέκεσαι στο κρύο
Πάνε τόσοι μήνες από `κείνο το αντίο
Όταν σε κοιτάζω
Πρόσωπο αλλάζω
Και σκιά της λύπης
Είμαι όταν λείπεις
Όταν σε κοιτάζω
Φως στη νύχτα βάζω
Κι όταν δε σε έχω
Άλλο δεν αντέχω
Άνοιξα την πόρτα αντίκρισα εσένα
Είπα τέτοια ώρα δεν περίμενα κανέναν
Άναψα τσιγάρο κάθισες κοντά μου
Γέμισε το σπίτι και η άδεια αγκαλιά μου
Отворио сам врата и видео те ту пред собом.
Дрхтавим гласом кажеш да си ми се вратила.
Рекох ти да уђеш, да не стојиш на хладноћи.
Месеци су прошли од оног „збогом“.
Док те посматрам
лице ми се мења
и сенка сам туге
кад те нема.
Док те посматрам
осветљујем ноћ,
а кад те немам,
не могу да издржим.
Отворио сам врата и појавила си се преда мном.
Рекох, у то доба нисам никог очекивао.
Запалио сам цигарету, села си до мене.
Испунила се кућа и мој празан загрљај.
τυχερούλα © 13.10.2012