Smyrna
Μέρες που σε φαρμακώσανε,
μέρες του εικοσιδυό·
οι πατρίδες που σε διώξανε
σε κρατάνε ζωντανό.
Με τη σκέψη απόψε πέταξες
για στεριές αντικρινές,
με ιστορίες ολομέταξες
που κεντούσε ο αμανές,
με ιστορίες ολομέταξες
που κεντούσε ο αμανές.
Λες κι η Σμύρνη πάλι καίγεται
κι η καρδιά στην πυρκαγιά,
όταν κουρασμένη έρχεται
η καινούργια προσφυγιά.
Πρόσφυγες σε νέα έκδοση
σ’ ένα δρόμο πια κλειστό·
η ελπίδα για δικαίωση
μένει όνειρο πλαστό,
η ελπίδα για δικαίωση
μένει όνειρο πλαστό.
Tage, die dich verbittert haben,
Tage von '22
die Heimat, die dich vertrieben hat
hält dich lebendig.
In Gedanken bist du heute abend
ans gegenüberliegende Festland geflogen,
mit Geschichten ganz aus Seide,
die Liebeslieder angestachelt haben,
mit Geschichten ganz aus Seide,
die Liebeslieder angestachelt haben.
Du meinst, dass Smyrna wieder brennt,
und das Herz ist in Brand,
wenn müde kommt
die neue Zuflucht.
Flüchtlinge in neuer Auflage
auf einer noch geschlossenen Straße
die Hoffnung zur Rechtfertigung
bleibt ein falscher Traum,
die Hoffnung zur Rechtfertigung
bleibt ein falscher Traum.
lipsia © 14.10.2012