Abende
Όταν ο ήλιος ξεψυχάει και ο εσπερινός χτυπάει τι είναι εκείνο που με τρώει λίγο λίγο κι όλο σκέφτομαι κι όλο σκέφτομαι κι όλο θέλω να φύγω Δειλινά σαν τα μαχαίρια δειλινά που σε πεθαίνουν μοναχά τα δυο σου χέρια μ’ ανασταίνουν Δειλινά σαν τα μαχαίρια δειλινά που σε πεθαίνουν μοναχά τα δυο σου χέρια μ’ ανασταίνουν Όταν ο ήλιος χαμηλώνει και η σκιά μου μεγαλώνει τι είν’ εκείνο που με σβήνει λίγο λίγο κι όλο σκέφτομαι, κι όλο σκέφτομαι κι όλο θέλω να φύγω Δειλινά σαν τα μαχαίρια δειλινά που σε πεθαίνουν μοναχά τα δυο σου χέρια μ’ ανασταίνουν Δειλινά σαν τα μαχαίρια δειλινά που σε πεθαίνουν μοναχά τα δυο σου χέρια μ’ ανασταίνουν		Wenn die Sonne dahingeht und zum Abendgottesdienst geläutet wird was ist es, das mich ganz langsam verschlingt ? Und ich denke und denke und denke und ich will ganz weg Abende wie Messer Abende, die dich töten einzig deine beiden Hände beleben mich wieder Abende wie Messer Abende, die dich töten einzig deine beiden Hände beleben mich wieder Wenn die Sonne herabsinkt und mein Schatten länger wird was ist es, das mich ganz langsam auslöscht ? Und ich denke und denke und denke und ich will ganz weg Abende wie Messer Abende, die dich töten einzig deine beiden Hände beleben mich wieder Abende wie Messer Abende, die dich töten einzig deine beiden Hände beleben mich wieder
lipsia © 14.10.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info