Visul meu mort
Επεσε τ’ όνειρο νεκρό κάτω στο χώμα
πάνω στα βλέφαρα, η αγρύπνια μου βαραίνει
Με πόση πίκρα μου φαρμάκωσες το στόμα
ήσουν η ελπίδα, ζωή αγαπημένη
Σε πήρα τρυφερά σαν το λουλούδι
σ’ έκλεισα στης καρδιάς την αγκαλιά
σ’έκανα στα χείλη μου τραγούδι
μα μου το πήρανε της νύχτας τα πουλιά
Εμοιαζες μ’όνειρο, με χάρτινο αητό
κι εγώ ξετύλιγα κουβάρι απ’ την ελπίδα
μα εσύ δε μ’ένοιωσες κι αυτό ήταν αρκετό
να μείνει ανάμνηση η μέρα που σε είδα.
A căzut visul mort jos pe pământ
Pe pleoape insomnia mă apasă
Cu câtă amărăciune mi-ai otrăvit gura!
Ai fost speranţa, viaţă iubită.
Te-am luat cu blândeţe ca pe o floare,
Te-am închis în braţele inimii,
Te-am făcut cântec pe buzele mele
Dar mi l-au luat păsările nopţii.
Semănai cu un vis, cu un zmeu
Iar eu derulam un ghem de aţă din speranţă
Dar tu nu m-ai simţit şi asta a fost de ajuns
Să rămână amintire ziua în care te-am văzut.
angelxirina © 14.10.2012