De Elliniko bij nacht
Η νύχτα θέλει να πετάξει
αλλά της λείπουν τα φτερά
η λύπη μου κάνει νερά
και πλημμυρίζει το αμάξι
Τα φώτα μου αναβοσβήνω
κι η πόλη τόσο δοτική
σαν ρήμα στην παθητική
που δε θα μάθω να το κλίνω
Η νύχτα θέλει να πετάξει
και μπαίνω στο Ελληνικό
μ’ ένα προαίσθημα κακό
σαν τον αδιάβαστο στην τάξη
Αφίξεις και αναχωρήσεις
και φώτα εκτυφλωτικά
εδώ μαθαίνεις μυστικά
που δεν τα λένε στις ειδήσεις
Ο κόσμος πίνει και καπνίζει
στην αίθουσα αναμονής
κι είμαι στο πλήθος ο κανείς
που τ’ όνομά του το κερδίζει
Καφές ζεστός και άσος σκέτος
δύο η ώρα της νυχτός
είμαι σε όλα ανοιχτός
κι απογειώνομαι καθέτως
Ραντάρ κανένα δε με πιάνει
στην πτήση μου τη μαγική
γράφω στης νύχτας το χαρτί
με συμπαθητική μελάνη
Αφίξεις και αναχωρήσεις
και φώτα εκτυφλωτικά
εδώ μαθαίνεις μυστικά
που δεν τα λένε στις ειδήσεις
De nacht wil wegvliegen
maar mist de vleugels
mijn verdriet is lek
en overspoelt de auto
Ik knipper met mijn lichten
de stad geeft zichzelf weg
als een passief werkwoord
dat ik niet zal leren vervoegen.
De nacht wil wegvliegen
en ik ga de Elliniko binnen
met een slechte voorgevoel
als de onvoorbereide leerling in de klas.
Aankomst en vertrek
en verblindende lichten.
Hier leer je geheimen
die ze op het nieuws niet vertellen.
Iedereen drinkt en rookt
in de wachtkamer,
in de menigte ben ik de niemand
die zijn naam nog moet winnen.
Hete koffie, Assos zonder filter,
twee uur in de nacht
Ik sta voor alles open
ik maak een verticale start.
Geen radar die me oppikt
op deze betoverde vlucht.
Ik schrijf op het papier van de nacht
met onzichtbare inkt.
Aankomst en vertrek
en verblindende lichten.
Hier leer je geheimen
die ze op het nieuws niet vertellen.
Geeske © 07.03.2006