Meu divagar
Μέσ’ από τα δέντρα πέφτει η μέρα και σκορπάει πάνω στις σκεπές χίλιες προσευχές Μ’ όνειρα που τρέμουν μυστικά το σώμα δένουν λάμπες μου τρελές καίγονται οι καρδιές Μοναχή με βρίσκει η νύχτα Παραμιλητό μου μια φωνή με παρασέρνει Μεσ’ τον πυρετό μου και στα μέρη σου με φέρνει Παραμιλητό μου πιο σκληρό κι από τα ξένα Ξέρω πια καλά συ δεν είσαι για κανέναν Τι `ναι αυτά που τώρα σαν τη μυγδαλιά μ’ ανθίζει και σαν τον χιονιά τα κλαδιά μου τα τσακίζει Όσα μου `χει δώσει όλα μ’ έχουνε προδώσει Λάμπες μου τρελές καίγονται οι καρδιές Μοναχή με βρίσκει η νύχτα! Παραμιλητό μου, μια φωνή με παρασέρνει, Μεσ’ τον πυρετό μου και στα μέρη σου με φέρνει. Παραμιλητό μου πιό σκληρό κι από τα ξένα, Ξέρω πια καλά συ δεν είσαι για κανέναν!		Com as árvores quando o dia dispersa sobre os telhados mil orações Com sonhos que tremem segredos que o corpo enlaça Minhas lâmpadas loucas os corações ardem Só me encontra na noite meu divagar Uma voz deriva Com as minhas febres e as partes de trazer o seu meu divagar e mais difícil do estrangeiro Eu sei bem você não é para ninguém O que é isso agora como a árvore de amêndoa com flores e como a bola de neve meus galhos da torcida O que me deu todos me traíram Minhas lâmpadas loucas queimam os corações Só me encontra no meio da noite! Meu delírio Uma voz à deriva, Dentro de minha febre Partes e traz para você. meu delírio , mais resistente e externa Eu sei bem você não é para ninguém
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 14.10.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info