Bricheta
Σ’ ένα κουτί από μετάξι και πορφύρα
μου ’δωσες έναν ασημένιο αναπτήρα
να ’χουνε τα όνειρα πυρσούς
μες στην πλημμύρα
Ο αναπτήρας τώρα πια
στην άδεια θέση σου μιλά
για της αγάπης τη φωτιά που έχει σβήσει
Και διαγράφω απ’ την καρδιά
τα χαραγμένα αρχικά
γιατί ποτέ σου δε με είχες αγαπήσει
Με μια ψυχή μικρού παιδιού και μία μοίρα
εκτεθειμένη στων δακρύων την αλμύρα
έκαψα τις άμυνες μ’ αυτόν
τον αναπτήρα
Într-o cutie din mătase și purpură
Mi-ai dat o brichetă argintie
Ca să aibă visele torțe
În inundație.
Acum bricheta
Vorbește în locul tău gol
Despre focul iubirii care s-a stins.
Și șterg din inimă
Inițialele gravate
Pentru că niciodată nu mă iubiseși.
Cu un suflet de copil mic și o soartă
Expusă salinității lacrimilor
Am ars apărările cu această
Brichetă.
angelxirina © 14.10.2012