Odio
Θα λυπηθώ που σ’ έχασα γιατί σε αγαπούσα Και θα χαρώ που γλίτωσα αφού δε μ’ αγαπάς Θα λυπηθώ που γέλασες ενώ παραμιλούσα Και θα χαρώ που γύρισες και με παρακαλάς Ίσως, έγινε η αγάπη μίσος Ίσως, έτσι είναι φυσικό Ίσως, αλλά δεν υπάρχει ίσως Μίσος, και είναι κάτι τραγικό Θα λυπηθώ που σ’ έχασα γιατί ήσουν ο Θεός μου Και θα χαρώ που διάλεξες το δρόμο της ντροπής Θα λυπηθώ που γέλασες και μ’ έπνιγε ο καημός μου Και θα χαρώ που γύρισες συγγνώμη να μου πεις Ίσως, έγινε η αγάπη μίσος Ίσως, έτσι είναι φυσικό Ίσως, αλλά δεν υπάρχει ίσως Μίσος, και είναι κάτι τραγικό		Mi dorrò di averti persa, perché ti amavo e gioirò di essermi salvato perché non mi ami mi dorrò che hai riso mentre sproloquiavo e gioirò che sei tornata a pregarmi Forse, l'amore è diventato odio forse, è naturale così forse, ma non c'è un forse Odio, ed è qualcosa di tragico Mi dorrò di averti persa, perchè eri il mio Dio e gioirò che hai scelto la strada della vergogna mi dorrò che tu mi abbia deriso quando il dolore mi annegava e gioiro' che sei venuta a chiedermi scusa. Forse, l'amore è diventato odio forse, è naturale così forse, ma non c'è un forse Odio, ed è qualcosa di tragico
Alessio Miranda © 14.10.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info