Justarrón
Να `χα τον Προκρούστη φίλο
την μιζέρια να του στείλω
στο κρεβάτι να τη στρώσει
τα ποδάρια να της κόψει.
Να `χα φίλο ένα δράκο
που φυλάει τα πιθάρια
με χρυσάφια και πετράδια
και χρυσόμαλλα τομάρια.
Να `χα μπάρμπα ένα ληστή
να με πάει στη σπηλιά
που `χει κρύψει θησαυρούς
να σου κόβουν τη μιλιά.
Κι όμως τον Χριστάρα έχω
φίλο μου πανάθεμά με
με το λόττο ν’ αγναντεύει
τις Τετάρτες τον θυμάμαι.
Ojalá fuera amigo mío Procrusto
para mandarle la miseria
que la acostara en su cama
y le cortara las patas.
Ojala fuera amiga de un dragón
que guarda tinajas llenas
de oros y piedras preciosas
y velloncinos dorados.
Ojalá fuera compadre mío un bandido
que me llevara a su cueva
donde tiene tesoros
que te dejan sin habla.
Pero mi amigo es Justazo
que, maldita sea,
como siempre está mirando las quinielas...
me acuerdo de él los jueves.
Avellinou © 14.10.2012