Paluumuuttaja
Εισαγωγή:
Αχ! ύστερα από τόσα χρόνια στην ξενιτιά
ξανά στην πόρτα του σπιτιού μου.
Άραγες θα με γνωρίσει η μανούλα μου;
Γυναικεία φωνή:
Έξω αστράφτει και βροντά
βροχή αέρας μπόρα,
ποιος είσαι ξένε ξένε
που ’ρχεσαι που ’ρχεσαι
στο σπίτι τέτοια ώρα.
Τσαουσάκης:
Είμαι για σένα άγνωστος
μην τυραννάς τον νού σου,
είμαι ένας φίλος που ’φερε
το γράμμα του παιδιού σου.
Γυναικεία φωνή:
Πες μου γιατί με άφησε
το σπλάχνο το παιδί μου,
το έχω χάσει χάσει κι έχασα
κι έχασα το φως απ’ τη ζωή μου.
Τσαουσάκης:
Γερόντισσα, δεν έπαψε
να σ’ αγαπά ο γιος σου,
κοντα σου θα `ρθει γρήγορα
να ξαναβρείς το φως σου.
Εγώ είμ’ ο γιος σου, μάνα μου
πέφτω στην αγκαλιά σου,
με είχε πλανέψει η ξενιτιά
μα γύρισα κοντά σου.
Μαζί:
Μια τέτοια μέρα σαν κι αυτήν
ανάμνηση θα μείνει,
μάνα και γιος αντάμωσαν,
γλέντι που `χει να γίνει.
(Johdanto):
Ah! Niin monen ulkomaanvuoden jälkeen
taas kotini ovella.
Mahtaako mua tuntea äitiseni?
(Naisääni):
Ulkona salamoi ja jyrisee
sadetta tuulta ja myrskyä,
kuka olet vieras vieras
joka tulet joka tulet
taloon tällaisella hetkellä.
(Tsausakis):
Olen sulle tuntematon
älä vaivaa mieltäsi,
olen ystävä joka toi
lapsesi kirjeen.
(Naisääni):
Kerro miksi mut jätti
lapsiparkani,
hänet olen kadottanut ja kadotin
ja kadotin valon elämästäni.
(Tsausakis):
Vanhus, ei lakannut
sua rakastamasta poikasi,
luoksesi tulee pian
ja löydät taas valosi.
Minä olen poikasi, äitini
kaadun syliisi,
mut harhauttivat ulkomaat
mutta palasin luoksesi.
(Yhdessä):
Tällaisesta päivästä kuin tämä
muisto jää,
äiti ja poika tapasivat,
ilo mikä syntyykään.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 14.10.2012