Weep, stars and skies
Κλάψτε ουρανοί κι αστέρια
κι ορφανά πουλιά της ερημιάς
χίλια χέρια με μαχαίρια
την καρδιά ξεσκίζουν της καρδιάς
Πόνε γίνε μαξιλάρι να κοιμηθώ
να `ρθει η νύχτα να με πάρει
και να μην ξημερωθώ
Φωτιά θ’ ανάψω να σε κάψω ουρανέ
στάχτη να γίνεις μες στα στήθια μου καημέ
φλόγα και φωτιά σωρό να κάψω τα φιλιά
να φουντώσει τ’ όνομά σου και να καεί
κάθε αχνάρι απ’ τη σκιά σου και να μην ξαναβρεθεί
Weep, stars and skies,
and orphaned birds of the wilderness!
A thousand hands [armed] with knives
rip the heart of the heart.
Pain, become the pillow for me to sleep on.
Let the night come back to take me,
and let me never know the dawn again.
I will light a fire to burn you, heaven!
to burn you to ashes in my breast, pain!
Flames and fires in a heap to burn the kisses.
May your name flare up, and may fire consume
every trace of your shadow, and may none be found again.
Geeske © 09.02.2003