Te fuiste, amigo
Για την αγάπη κουβεντιάζαμε πολύ
μα έφυγες φίλε και δεν βρήκαμε την άκρη
αν είναι αλάτι σε πληγή που αιμορραγεί
ή μήπως είναι ενός παιδιού τ’ αθώο δάκρυ.
Φεύγοντας άφησες απάνω στο χαρτί
ένα στιχάκι τρυφερό, απλό κι ωραίο
και εγώ του έβαλα απάνω μουσική
κι όταν το τραγουδάω κλαίω.
Ρωτούσες ο άνθρωπος αν είναι ένα θεριό
ή ένας άγγελος που άλλαξε πορεία
μακάρι να `ξερα αδελφέ μου να σου πω
και εγώ θα φύγω με την ίδια απορία.
Φεύγοντας άφησες απάνω στο χαρτί
ένα στιχάκι τρυφερό, απλό κι ωραίο
και εγώ του έβαλα απάνω μουσική
κι όταν το τραγουδάω κλαίω.
Hablabamos mucho de amor
pero te fuiste, amigo, sin que desentrañáramos
si es sal sobre herida sangrante
o la lágrima acaso de un niño inocente.
Al irte dejarste sobre el papel
versillos tiernos, sencillos y hermosos;
y yo les puse música;
y cuando los canto, lloro.
Preguntabas si los humanos somos fieras
o ángeles que han cambiado de trayecto.
Ojalá, supiera, hermano, contestarte.
Yo también me iré con la misma incertidumbre.
Al irte dejarste sobre el papel
versillos tiernos, sencillos y hermosos;
y yo les puse música;
y cuando los canto, lloro.
Avellinou © 14.10.2012