Egoismul meu
Περπατάω στους δρόμους χαμένος
απ’τις τύψεις μου κυνηγημένος
στο μυαλό μου η ματιά της βουρκωμένη
μου μιλάει για μια αγάπη πεθαμένη
Εγωισμέ μου πόσο μίσος σου χρωστάω
εσύ την έδιωξες μα εγώ την αγαπάω
κι ας μη της το’πα κι ας μη το έμαθε ποτέ
εγωισμέ μου πόσο μίσος σου χρωστάω
εγωισμέ μου δεύτερέ μου εαυτέ
Περπατώ στη σκιά μου κρυμένος
αναμνήσεις γλυκές φορτωμένος
να μπορούσα να’χα δύναμη μια στάλα
του εγωισμού να έπαιρνα τη σκάλα
Εγωισμέ μου πόσο μίσος σου χρωστάω
εσύ την έδιωξες μα εγώ την αγαπάω
κι ας μη της το’πα κι ας μη το έμαθε ποτέ
εγωισμέ μου πόσο μίσος σου χρωστάω
εγωισμέ μου δεύτερέ μου εαυτέ
Merg pe străzi pierdut,
Urmărit de remuşcările mele.
În mintea mea privirea ei plină de lacrimi
Îmi vorbeşte de o iubire moartă.
Egoismul meu, câtă ură îţi datorez!
Tu ai alungat-o dar eu o iubesc,
Chiar dacă nu i-am spus-o, chiar dacă nu a aflat niciodată.
Egoismul meu, câtă ură îţi datorez!
Egoismul meu, al doilea ego al meu.
Merg ascuns în umbra mea,
Împovărat de amintiri dulci.
De-aş putea avea un strop de putere
Să trec treapta egoismului.
Egoismul meu, câtă ură îţi datorez!
Tu ai alungat-o dar eu o iubesc,
Chiar dacă nu i-am spus-o, chiar dacă nu a aflat niciodată.
Egoismul meu, câtă ură îţi datorez!
Egoismul meu, al doilea ego al meu.
angelxirina © 14.10.2012