И питам се
Εσύ γελάς τις δύσκολες στιγμές μου
και φεύγεις μακριά δεν αντέχεις τέτοια μου λες
και προσπαθώ να κλείσω τις πληγές μου
που μ’άνοιξες εσύ κατά λάθος δήθεν δε φταίς
Και το ξημέρωμα με βρίσκει να πονώ
και να παραμιλώ
Κι όλο ρωτάω να μάθω γιατί
ότι αγαπάω τελειώνει νωρίς
έτσι είναι η αγάπη μου λένε κυλάει σαν νερό
κι εγώ που νόμιζα οτι θα’ρθείς
και θα κρατήσει αυτό για καιρό
να σε κοιτάζω να φεύγεις ξανά δεν μπορώ
Εκεί που πας τα βράδια και περνάς
το ξέρω εγώ καλά σαν και μένα άλλος κανείς
δεν σ’αγαπά και μη ξεγελαστείς
το τρένο της ζωής έχεις θέσεις μόνο για μας
Και το ξημέρωμα πάλι σε σκέφτηκα
και σ’ονειρεύτηκα
Κι όλο ρωτάω να μάθω γιατί
ότι αγαπάω τελειώνει νωρίς
έτσι είναι η αγάπη μου λένε κυλάει σαν νερό
κι εγώ που νόμιζα οτι θα’ρθείς
και θα κρατήσει αυτό για καιρό
να σε κοιτάζω να φεύγεις ξανά δεν μπορώ
Ти се смејеш у тешким тренуцима за мене
и одлазиш далеко, не можеш да издржиш, тако ми кажеш.
И покушавам да зацелим ране
које си ми ти отворио, као случајно, ниси крив.
А јутро ме дочекује у болу
и у бунилу.
И питам се да сазнам зашто
све што волим брзо нестаје.
Таква је љубав, кажу ми, клизи као вода.
А ја сам мислила да ћеш доћи
и да ће ово дуже трајати.
Не могу опет да те гледам како одлазиш.
Тамо где проводиш своје вечери
добро знам да те нико као ја
не воли и не заваравај се,
у возу живота има места само за нас.
Јутро је, опет сам помислила на тебе
и сањала сам те.
И питам се да сазнам зашто
све што волим брзо нестаје.
Таква је љубав, кажу ми, клизи као вода.
А ја сам мислила да ћеш доћи
и да ће ово дуже трајати.
Не могу опет да те гледам како одлазиш.
τυχερούλα © 14.10.2012