Сан се посвађао са мојим умом
Εγώ τι και αν κοπώ αίμα δεν τρέχει
Πληγή δίχως ζωή πόνο δεν έχει
Εσύ δεν είσαι εδώ και έχω μουδιάσει
Ζω όμως δεν ζω έχω αδειάσει
Γιατί ο ήλιος ξέχασε να βγει στον ουρανό μου
Και όλο το φως του έχασε για ότι είναι δικό μου
Γιατί ο ύπνος μάλωσε με το μυαλό μου πάλι
Και την ψυχή μου ανάλωσε της μοναξιάς η πάλη
Εγώ δεν προσπαθώ να σε μισήσω
Εγώ που σ’ αγαπώ πως να σε σβήσω
Εγώ τι και αν κοπώ αίμα δεν τρέχει
Πληγή δίχως ζωή πόνο δεν έχει
Γιατί ο ήλιος ξέχασε να βγει στον ουρανό μου
Και όλο του φως του έχασε για ότι είναι δικό μου
Γιατί ο ύπνος μάλωσε με το μυαλό μου πάλι
Και την ψυχή μου ανάλωσε της μοναξιάς η πάλη
Колико год да се сечем, крв не иде
Беживотна рана не боли
Ти ниси овде и ја сам утрнуо
Живим, али не живим и празан сам
Зашто је сунце заборавило да изађе на мом небу?
И сва његова светлост се изгубила за све моје
Зашто се сан опет посвађао са мојим умом
А моја душа је изгубила битку са самоћом?
Ја не покушавам да те мрзим
Ја, који те волим, како те избришем
Колико год да се сечем, крв не иде
Беживотна рана не боли
Зашто је сунце заборавило да изађе на мом небу?
И сва његова светлост се изгубила за све моје
Зашто се сан опет посвађао са мојим умом
А моја душа је изгубила битку са самоћом?
anchee89 © 15.10.2012