Mezzanotte diffilice
Μες στα βαριά, βαριά μεσάνυχτα
η πόρτα μου, η πόρτα μου χτυπάει.
Δε φαίνεται όμως κανείς.
Ποιος να ’ναι, τι, ποιος να ’ναι, τι ζητάει;
Στο σπίτι αυτό, στο σπίτι αυτό τ’ αραχνιασμένο
τι έχω πια, τι έχω πια να περιμένω;
Δεν έχω μά , μάνα κι αδερφούς
για να τους πε , για να τους περιμένω.
Έλιωσα στο κρεβάτι μου,
το Χάρο πια, το Χάρο πια προσμένω.
Και του τοί , και του τοίχου το ρολόι
αρχινά, αρχινά το μοιρολόι.
Σώσε με, Πα , Παναγία μου,
τα νιάτα μου, τα νιάτα μου λυπήσου.
Διώξε το Χάρο απ’ την αυλή
να μην τον α , να μην τον αντικρίσω.
Και του τοί , και του τοίχου το ρολόι
αρχινά, αρχινάει το μοιρολόι.
Nel pieno di una mezzanotte difficile difficile
alla mia porta alla mia porta bussano
non sembra pero' nessuno
chi sara' chi sara' mai cosa vuole
in questa casa in questa casa piena di ragnatele
cosa mai ho cosa mai ho da aspettarmi
Non ho madre ne' fratelli
da aspettare aspettare
mi sono buttata sul letto
per aspettare ormai la morte ormai la morte
e l'orologio sulla parete sulla parete
comincia comincia il canto funebre
Salvami Madonna mia
la mia gioventu la mia gioventu' rimpiango
manda via la morte dal cortile
che non la debba che non la debba affrontare
e l'orologio sulla parete sulla parete
comincia comincia il canto funebre
roberto patritti, roberto patritti © 14.03.2006