Pioveva il mondo
Χθες το βράδυ μόνη
σ’ ένα πέτρινο παγκάκι
κι ήτανε ο έρωτας απών
κι από μακριά ερχότανε ένα τραγουδάκι
επισκέπτης απ’ το παρελθόν
Εβρεχε ο κόσμος έβρεχε η ζωή
και η απουσία σου κενό μες την ψυχή μου
έλειπε η αγάπη έλειπες κι εσύ
κι όλα ήταν μια πικρή βροχή
Χθες το βράδυ μόνη
μέσα σ’ ένα καφενείο
βρήκα τον παλιό μου εαυτό
να μου λέει ξανά το τελευταίο σου αντίο
σαν τραυματισμένο σ’ αγαπώ
Ieri sera sola
su una panchina di pietra
e l'amore era assente
e da lontano veniva una canzoncina
visitatrice dal passato
Pioveva il mondo pioveva la vita
e la tua assenza un vuoto nella mia mente
mancava l'amore mancavi anche tu
e tutto era una pioggia amara
Ieri sera sola
in un caffe'
ho trovato la mia vecchia me stessa
a dirmi ancora il tuo ultimo addio
come un "ti amo" ferito
roberto patritti, roberto patritti © 15.03.2006