Una compañía que me mata
Σωριάζονται γύρω μου κορμιά ξεχασμένα
τα βλέπω, τρομάζω, κάπου νιώθω κι εμένα
φοβάμαι το δρόμο που η ψυχή μου χαράζει,
φοβάμαι τον κόσμο που υποσχέσεις αλλάζει
ανθρώπινη ύπαρξη χαρά φωτισμένη
με όραμα, δύναμη, καλά διαβασμένη,
μου δίνεσαι σώμα μου, με κάνεις κομμάτια,
φιλιά δηλητήριο και δαίμονα μάτια.
Μη μ’ αγγίζεις κοίταξέ με πως φοβάμαι,
μην ελπίζεις άφησέ με να κοιμάμαι,
δεν αντέχω τις στιγμές που είμαι μόνη,
μα δε θέλω συντροφιά που με σκοτώνει.
ναι, ναι, ναι, ναι.........
Κηδεύω τα λόγια σου, μετά τα ξεχνάω,
στο όνειρο πιάνομαι, να ζήσω ζητάω,
δε ξέρω τι φταίει μα όταν είμαι κοντά σου,
πιο μόνη αισθάνομαι και ζω στη σκιά σου.
Μη μ’ αγγίζεις κοίταξέ με πως φοβάμαι,
μην ελπίζεις άφησέ με να κοιμάμαι,
δεν αντέχω τις στιγμές που είμαι μόνη,
μα δε θέλω συντροφιά που με σκοτώνει.
ναι, ναι, ναι, ναι.........
Se desploman a mi alrededor cuerpos olvidados
los veo, me aterrorizo, así más o menos me siento también
tengo miedo del camino que mi alma araña,
tengo miedo de la gente que incumple promesas
existencia humana alegría iluminada
con ilusión, fuerza, bien enseñada,
te me entregas cuerpo mío, me haces pedazos,
besos veneno y ojos de demonio.
No me abraces, mira cómo me asusto,
no tengas esperanza, déjame dormir,
no soporto los momentos que estoy sola,
pero no quiero una compañía que me mata.
Sí...
Entierro tus palabras, después las olvido,
en el sueño me agarran, pido vivir,
no sé qué tiene la culpa pero cuando estoy cerca tuyo,
más sola me siento y vivo a tu sombra.
No me abraces, mira cómo me asusto,
no tengas esperanzas, déjame dormir,
no soporto los momentos en que estoy sola,
pero no quiero una compañía que me mata.
Sí...
cordobés © 15.10.2012