I ragazzi del Pireo (M. Hadjidakis)
Aπ’ το παράθυρό μου στέλνω ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά που φτάνουν στο λιμάνι ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά που σαν θα μεγαλώσουν όλα θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι τρελή να με `χει κάνει, όσο τον Πειραιά Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’ αραδιάζει και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά Aπό την πόρτα μου σαν βγω δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά και μια χά , και μια χάντρα φυλακτό γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω κάποιον άγνωστο να βρω Όσο κι αν ψάξω...		Dalla mia finestra mando uno due tre e quattro baci che arrivando al porto diventano uno due tre e quattro uccelli Come avrei desiderato avere uno e due e tre e quattro bambini che crescendo diventassero tutti bei giovanotti per la gioia del Pireo Per quanto cerchi, non trovo un altro porto che mi abbia fatto impazzire come il Pireo Che, quando si fa sera, mi snocciola canzoni e varia i suoi accordi, e si riempie di ragazzi Appena esco dalla mia porta non esiste nessuno che io non ami e quando la sera vado a dormire, io so come so come, come fare per sognarlo. Piccole gemme mi appendo al collo e un amuleto un amuleto che mi protegge perché tutte le sere, quando scendo al porto, sto ad aspettare per trovare qualche sconosciuto. Per quanto cerchi...
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 20.03.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info