Два безумца в одном котле
Δυο τρελοί σ`ένα καζάνι, όριο βρασμού
θα μας φάνε τα κοράκια του εγωισμού.
Δυο τρελοί σ`ένα μανδύα μόνοι μπήκανε
η ανάφλεξη βραδεία και δεθήκανε.
Δυο τρελοί σ`ένα καζάνι, όριο βρασμού
θα μας φάνε τα κοράκια του εγωισμού.
Δυο τρελοί χίλια λαμπάκια αναβοσβήνουνε
κάνουν το καζάνι βάρκα και το λύνουνε.
Να μια βάρκα, μια βαρκούλα
να μαΐστρος τραμουντάνα
να μια διάτρητη καρδούλα
να κι η δόλια μου η μάνα.
Δυο τρελοί σ`ένα καζάνι, πάνω στην πυρά
μια ζωή με τα ξερά τους καίνε τα χλωρά.
Δυο τρελοί, γυαλί το μάτι στο γινάτι τους
κόβουνε στα δυο το χάπι, την αγάπη τους.
Два безумца в одном котле, на пределе кипения,
нас съедят вороны эгоизма.
Два безумца в одну мантию одинокие влезли,
вспышки-вечер и они связались.
Два безумца в одном котле, на пределе кипения,
нас съедят вороны эгоизма.
Два безумца тысячами лампочками мигают,
делают котёл лодкой и отвязывают его.
Вот одна лодка, одна лодочка,
вот норд-норд-вест (ветер),
вот одно пробитое сердечко,
вот и несчастная моя мама.
Два безумца в одном котле, на костре
всю жизнь с сухими их сжигают молодые.
Два безумца в упрямстве их
разрывают надвое таблетку, любовь их.
Panselinos © 15.10.2012