Tăcerea mea, tu
Μα πώς καταφέρνω εγώ να σωπαίνω
χωρίς να μιλάω χωρίς ν’ανασαίνω
στους τέσσερις τοίχους να είμαι κλεισμένος
με φώτα με ήχους και αφηρημένος
Η τρέλα φωνάζει απ’έξω απ’την πόρτα
προτού μου ανοίξεις τον έρωτα ρώτα
μα τι να ρωτήσω σ’αυτή μου τη φάση
ακόμα κι ο έρωτας μ’έχει ξεχάσει
Και μόνο η σιωπή σε κάθε γωνία
μου λέει γελαστή με μια ειρωνεία
δικός μου είσαι εσύ
δικός μου είσαι εσύ
Εγώ σε ορίζω εγώ σε διατάζω
εγώ σ’αγαπάω και σ’εξουσιάζω
εγώ σε θυμώνω εγώ σε τρελαίνω
εγώ σε σκοτώνω εγώ σ’ανασταίνω
σιωπή μου εσύ, σιωπή μου εσύ
Ανοίγω συρτάρια με φωτογραφίες
παλιές μας στιγμές με φωνές φασαρίες
και τώρα μονάχος να βάζω στο στόμα
ποτήρια γεμάτα με κίτρινο χρώμα
Και μόνο η σιωπή σε κάθε γωνία
μου λέει γελαστή με μια ειρωνεία
δικός μου είσαι εσύ
δικός μου είσαι εσύ
Εγώ σε ορίζω εγώ σε διατάζω
εγώ σ’αγαπάω και σ’εξουσιάζω
εγώ σε θυμώνω εγώ σε τρελαίνω
εγώ σε σκοτώνω εγώ σ’ανασταίνω
σιωπή μου εσύ, σιωπή μου εσύ
Dar cum reuşesc eu să tac,
Fără să vorbesc, fără să respir,
Între patru pereţi să fiu închis,
Cu lumini, cu sunete şi cu gândul în altă parte.
Nebunia strigă din afara uşii
„Înainte să-mi deschizi întreabă iubirea”
Dar ce să întreb în faza în care sunt?
Până şi iubirea m-a uitat.
Şi doar tăcerea în fiecare colţ
Îmi spune râzând cu ironie
„Tu eşti al meu”,
„Tu eşti al meu”.
„Eu te conduc, eu îți dau ordine,
Eu te iubesc şi te domin,
Eu te înfurii, eu te înnebunesc,
Eu te ucid, eu te înviez.”
Tăcerea mea, tu, tăcerea mea, tu.
Deschid sertare cu fotografii,
Vechi clipe de ale noastre cu voci ca zgomotele
Şi acum singur pun în gură
Pahare pline cu culoarea galbenă.
Şi doar tăcerea în fiecare colţ
Îmi spune râzând cu ironie
„Tu eşti al meu”,
„Tu eşti al meu”.
„Eu te conduc, eu îți dau ordine,
Eu te iubesc şi te domin,
Eu te înfurii, eu te înnebunesc,
Eu te ucid, eu te înviez.”
Tăcerea mea, tu, tăcerea mea, tu.
angelxirina © 15.10.2012