Elle secoua l'amandier en fleurs*
Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά
με τα χεράκια της
κι εγέμισ’ από άνθη η πλάτη
η αγκαλιά και τα μαλλάκια της.
Κι εγέμισ’ από άνθη...
Αχ, σαν την είδα χιονισμένη την τρελή
γλυκά τη φίλησα
της τίναξα όλα τ’ άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα:
Της τίναξα όλα τ’ άνθη...
Τρελή, σαν θες να φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονιά
τι τόσο βιάζεσαι;
Μονάχη της θε να `ρθει η βαρυχειμωνιά,
δεν το στοχάζεσαι;
Μονάχη της θε να `ρθει...
Του κάκου τότε θα θυμάσαι τα παλιά
τα παιχνιδάκια σου
σκυφτή γριούλα με τα κάτασπρα μαλλιά
και τα γυαλάκια σου.
Σκυφτή γριούλα...
Elle secoua l'amandier en fleurs*
De ses petites mains.
Ses epaules, ses bras
Et ses cheveux se couvrirent de fleurs.
(Et ses cheveux se couvrirent.....)
Ah! l'insensee, enneigee comme je la vis
Je l'embrassai tendrement.
Je fis tomber toutes les fleurs de sa tete
Et lui parlai ainsi :
(Je fis tomber toutes les fleurs...)
Petite insensee, pourquoi te presses-tu tant
De mettre de la neige sur tes cheveux?
Les rigueurs de l'hiver viendront d'elles-memes
N'y as-tu pas songe ?
(Les rigueurs de l'hiver...)
En vain, te souviendras-tu alors
De tes jeux d'antan,
Petite vieille courbee aux cheveux blancs comme neige
Avec tes lunettes.
(Petite vieille courbee...)
Annette © 20.03.2006