Неодлучне
Το μισό μου κορμί λέει φύγε πια
και την πόρτα να βγει ανοίγει
Μα το άλλο μισό πίσω με κρατά
κι απ’ την πόρτα τράβα τα δάχτυλα
Έτσι έζησα ανάμεσα, ανάμεσα στα δυο μισά
Αναποφάσιστα
Μικρά μου μάτια δειλά
Τι με κοιτάτε πια, γιατί δε φεύγετε
Για να σωθεί η καρδιά
Τι μένετε έτσι πια, αναποφάσιστα
Γιατί, γιατί σ’ αγάπησα
Είσαι εσύ τελικά ο μαγνήτης μου
Μόλις έρθω κοντά, κολλάω
Δε βρήκα ποτέ μια απόσταση
Κι όταν πως φεύγω πια σαν πρόταση
Κι αν το όρισα, δεν μπόρεσα καμιά φορά
Пола мог тела говори: Иди већ једном
И отвара врата да изађе
Али друга моја половина ме вуче уназад
И од врата одвлачи прсте
Тако сам живела измећу, између две половине
Неодлучне
Очи моје кукавице
Шта ме гледате више, зашто не одете
Да се спаси срце
Зашто седите тако, неодлучне
Зато, зато што сам те заволела
Ти си на крају мој магнет
Чим ти приђем, залепим се
Никад нисам нашла одстојање
И када сам предлагала да одем већ једном
Иако сам то желела, нисам могла ниједном
anchee89 © 15.10.2012