Kuolo tuli, tuli aulaan
Ο Χάρος μπήκε, μπήκε στην αυλή
κι η μάνα κάνει, κάνει σαν τρελή,
το παιδί της, το παιδί της για να σώσει
κι από του Χάρου το σπαθί να το γλιτώσει.
Άσ’ το παλληκάρι Χάρε, άσε το να ζήσει,
δώσ’ του χάρη να χαρεί τα νιάτα να γλεντήσει.
Μου πήρες τ’ άλλα, τ’ άλλα μου παιδιά,
στο σπίτι μου ‘βαλες, μου ‘βαλες φωτιά,
ένα το ‘χω, ένα το ‘χω τελευταίο,
μπροστά στα πόδια σου γονάτισα και κλαίω.
Άσ’ το παλληκάρι Χάρε, άσε το να ζήσει,
δώσ’ του χάρη να χαρεί τα νιάτα να γλεντήσει.
Χαμένος κόπος, κόπος κι αν θρηνεί,
τον Χάρο δεν τον, δεν τον συγκινεί,
το δρεπάνι, το δρεπάνι του σηκώνει,
που κλείνει σπίτια και καρδούλες φαρμακώνει.
Άσ’ το παλληκάρι Χάρε, άσε το να ζήσει,
δώσ’ του χάρη να χαρεί τα νιάτα να γλεντήσει.
Kuolo tuli, tuli aulaan
ja äiti touhuaa, touhuaa kuin hullu,
lapsensa, lapsensa pelastaakseen
ja kuolon miekalta paetakseen.
Anna pojan Kuolo, anna hänen elää,
anna hänelle mahdollisuus nuoruuttaan juhlia.
Multa otit muut, muut lapseni,
kotiini sytytit, sytytit tulen,
yksi mulla olisi, yksi viimeinen,
jalkoihisi polvistun ja itken.
Anna pojan Kuolo, anna hänen elää,
anna hänelle mahdollisuus nuoruuttaan juhlia.
Turha vaiva, vaiva valittaa,
Kuoloa ei, ei liikuta,
viikatteen, viikatteensa kohottaa,
joka sulkee koteja ja sydämiä myrkyttää.
Anna pojan Kuolo, anna hänen elää,
anna hänelle mahdollisuus nuoruuttaan juhlia.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 15.10.2012