En el Cielo
Στον ουρανό δεν έζησα ποτέ μου
κι όμως θυμούμαι κι εύχομαι το φως του
τις νύχτες όταν δέομαι του αγνώστου
θεού σε μια ζωή μεσοπολέμου
Μονάκριβος δεν είμαι, δεν πιστεύω
πως πύκνωσε ο κόσμος για να ζήσω
για μια στιγμή θα στάθηκε πιο πίσω
ο θάνατος και μ’ άφησε ν’ ανέβω
Ίσως η μοίρα φρόντισε να μείνω
αντίκλητος της λύπης των αιθέρων
για να τελώ των σκοτεινών εταίρων
τη μνήμη και τη δόξα τους να κλίνω
Nunca he vidido en el cielo;
sin embargo, lo recuerdo: De noche
suplico su luz, cuando oro al dios
desconocido en una vida de entreguerras.
No soy muy querido ni único, no creo
que haya cuajado el universo para que viva.
Se habrá quedado un instante atrás
la muerte y me ha dejado subir.
Igual mi destino ha dispuesto que sea
el apoderado de la tristeza del éter
para oficiar el recuerdo de los oscuros
compañeros y conjugar su fama.
Avellinou © 15.10.2012