Zanosim se
Από πού ν’ αρχίσω, νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ Δε θα σου δακρύσω, κι ούτε είμαι η ίδια όπως κάποτε Να ζήσω έτσι, πώς; ο θάνατος αργός Και μπαινοβγαίνεις σαν τον κλέφτη στο κορμί μου Πώς και έρωτας κι εχθρός Θυμάμαι είπες πως δεν έχεις νιώσει με καμιά όπως μαζί μου Παραμυθιάζομαι, ξέρω πολύ καλά τι θα συμβεί Κι ούτε που νοιάζομαι, θέλω μαζί να μας βρει το πρωί Παραμυθιάζομαι, μιας νύχτας όνειρα εγώ κι εσύ Από που ν’ αρχίσω, μέθυσε το σώμα μου όσο ποτέ Δε θα σου δακρύσω, χάνομαι στα χέρια σου, άντρα δειλέ Να ζήσω έτσι, πώς; ο θάνατος αργός Και μπαινοβγαίνεις σαν τον κλέφτη στο κορμί μου Πώς και έρωτας κι εχθρός Θυμάμαι είπες πως δεν έχεις νιώσει με καμιά όπως μαζί μου Παραμυθιάζομαι, ξέρω πολύ καλά τι θα συμβεί Κι ούτε που νοιάζομαι, θέλω μαζί να μας βρει το πρωί Παραμυθιάζομαι, μιας νύχτας όνειρα εγώ κι εσύ Από πού ν’ αρχίσω, νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ...		Odakle da počnem, nikad nisam bila tako ranjiva Neću ti zaplakati, niti sam ona ista kao pre Kako da živim tako, kao spora je smrt I stalno ulaziš i izlaziš iz mog tela kao provalnik Kako i ljubav i protivnik u isto vreme Sećam se da si rekao da nikad nisi tako nešto osećao prema nekome Zanosim se, a znam jako dobro šta će se desiti Ali me ne zanima, želim s tobom jutro da dočekam Zanosim se, san jedne noći, ti i ja Odakle da počnem, opilo se telo kao nikada Neću ti zaplakati, gubim se u tvojim rukama, kukavice Kako da živim tako, kao spora je smrt I stalno ulaziš i izlaziš iz mog tela kao provalnik Kako i ljubav i protivnik u isto vreme Sećam se da si rekao da nikad nisi tako nešto osećao prema nekome Zanosim se, a znam jako dobro šta će se desiti Ali me ne zanima, želim s tobom jutro da dočekam Zanosim se, san jedne noći, ti i ja Odakle da počnem, nikad nisam bila tako ranjiva...
neraidaBGD, Ivana © 15.10.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info