Реците ми куда идемо
Βγαίνω έξω στο μπαλκόνι
και κοιτώ κατάματα την πόλη
που τόσα χρόνια μ’ έχει κλεισμένο εδώ.
Μας έχει θάψει στο τσιμέντο
και φοβάμαι δε θ’ αντέξω
όλα μου τα χρόνια να τα περάσω εδώ.
Κι όλο ονειρεύομαι καράβια
που με πάνε μακριά
κι ονειρεύομαι ταξίδια μακρινά.
Σήμερα πάλι στις ειδήσεις
πόλεμοι και κατακτήσεις
ονόματα μεγάλα και τρανά.
Πόσο κουράστηκα εδώ πέρα
δεν μπορώ να πάρω αέρα
και χάνομαι σε κόλπα πολιτικά.
Κι όλο ονειρεύομαι καράβια
που με πάνε μακριά
κι ονειρεύομαι ταξίδια μακρινά.
Πέστε μου πού πάμε, για πού τραβάμε,
δείξε μου αυτός ο δρόμος πού οδηγεί.
Πέστε μου πού πάμε, για πού τραβάμε,
κι η θηλιά μας πνίγει κάθε μέρα πιο πολύ.
Όλοι μιλάνε για μια νίκη
δεν έχω να πληρώσω νοίκι
σχεδιάζω μια κατάληψη κι εγώ.
Δεν έχω τίποτα να δώσω
δε γουστάρω να πληρώσω
λάθη που δεν έκανα εγώ.
Κι όλο ονειρεύομαι καράβια…
Πέστε μου πού πάμε, για πού τραβάμε…
Излазим на терасу
и посматрам град
који ме је затворио овде толико година.
Удавио нас је цемент
и бојим се да нећу моћи
све своје године да проживим овде.
И стално сањам бродове
који ме одводе далеко
и сањам о далеким путовањима.
Данас су опет на вестима
ратови и освајања,
имена звучна и битна.
Како сам се уморио овде,
не могу ни да удахнем ваздуха
и губим се у политичким аферама.
И стално сањам бродове
који ме одводе далеко
и сањам о далеким путовањима.
Реците ми куда идемо, куда смо пошли
покажите ми куда води овај пут.
Реците ми куда идемо, куда смо пошли,
а омча нас стеже сваког дана све више.
Сви причају о некој победи,
немам да платим кирију
и ја планирам да нешто освојим.
Немам шта да дам,
не волим да плаћам
грешке које нисам направио.
И стално сањам бродове…
Реците ми куда идемо, куда смо пошли…
τυχερούλα © 18.10.2012