Bojim se
Τι κι αν σε βλέπω, τι κι αν το χέρι μου αγγίζεις
καμιά φορά νομίζω σαν όνειρο πως θα μου σβήσεις
και θα μ’ αφήσεις μες στο σκοτάδι
και θα πνιγώ στης μοναξιάς το βαθύ το πηγάδι.
Φοβάμαι καμιά φορά που σε κρατώ αγκαλιά
πως αν ανοίξω τα μάτια μου θα ‘χω χέρια αδειανά,
θα μου λείπεις ξανά, θα σε ψάχνω αλλά
δε θα σε βρίσκω, ψυχή μου, σ’ αυτή τη γη πουθενά.
Γιατί να μη μπορώ μες στα φιλιά σου να μένω,
να κλαίω, να χαίρομαι εκεί μέσα και ποτέ να μη βγαίνω,
και να μην έχω αυτό το φόβο
πως ό,τι ζήσαμε μαζί ήτανε μια στιγμούλα μόνο.
Κρυώνω κι όμως δεν έχει χειμώνα
φέρνω στο νου μου ξαφνικά τη ζεστή σου εικόνα
κι είναι όπως πρώτα, είσαι στο πλάι μου,
είσαι ο ήλιος μου ξανά και ξανά το φεγγάρι μου.
Έλα, μη φεύγεις, μείνε αυτή τη φορά
κουράστηκα να δακρύζω, κουράστηκα αρκετά.
Σκέψεις περνάνε και με πονάνε
και δε στο κρύβω, γλυκιά μου, ότι ακόμα φοβάμαι.
Φοβάμαι μήπως μια μέρα θα χαθείς
και μείνω μόνη στη μοναξιά μου.
Φοβάμαι μήπως μια μέρα μ’ αρνηθείς
και μείνει άδεια η αγκαλιά μου.
Κάθε φορά που μου λείπεις ένα αστέρι πεθαίνει
κι είναι ο ουρανός μου ζεστός και η ματιά μου θλιμμένη,
κανείς δεν καταλαβαίνει, νιώθω μόνος στο πλήθος
τους μιλάω γι’ αγάπη, μα αυτοί μου λένε για μίσος.
Ίσως κάποια μέρα στη θέση μου να ‘ρθουν
με το τραγούδι μου αυτό να καταλάβουν μπορούν.
Μα δεν πειράζει, εσύ μου φτάνεις
η μεγαλύτερη κατάρα ό,τι αγαπάς να χάνεις.
Μια χάρη ζήτησα κι εγώ απ’ το Θεό
να σε φέρει εδώ κοντά μου λίγο για να σε δω
κι αυτός με έσωσε, μάλλον θα μ’ ένιωσε
κι απ’ τον Παράδεισο, μικρή μου, μέσα στην κόλασή μου σ’ έστειλε.
Μα είναι ανυπόφορα εδώ καμιά φορά
φοβάμαι δε θα τ’ αντέξεις και θα μου φύγεις μακριά.
Μα όπως και να ‘χει, κράτα ένα δάκρυ
αυτό που κύλησε ξανά απ’ του ματιού μου την άκρη.
Μέσα εκεί να με ψάχνεις όταν θες,
όταν με έχεις ανάγκη κι είναι πολλές οι πληγές
και θα εμφανίζομαι, κοντά σου θα ‘μαι
κι όσο θα είμαστε μαζί πλέον δε θα φοβάμαι.
Φοβάμαι μήπως μια μέρα θα χαθείς
και μείνω μόνη στη μοναξιά μου.
Φοβάμαι μήπως μια μέρα μ’ αρνηθείς
και μείνει άδεια η άγκαλιά μου.
Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
τη μέρα που θα φύγεις…
Pa šta ako te gledam, i za ruku me držiš
ponekad mislim da ćeš kao san nestati
i da ćeš me ostaviti u tami
da se udavim u dubokom bunaru samoće
bojim se ponekad, u naručju kad te držim
da ću, ako otvorim oči, zateći prazne ruke
opet ćeš mi nedostajati, tražiću te, ali
nigde na svetu te neću nalaziti, dušo moja
zašto ne mogu da živim u tvojim poljupcima
da plačem, da se radujem, tu unutra, da nikad ne izađem
i da ne osetim ovaj strah
da je sve što smo zajedno prošli samo jedan tren
hladno mi je i kad nije zima
a onda pomislim na tebe tako toplu
da si kraj mene, kao na početku
ti si moje sunce, i moj mesec
daj, ne odlazi, ovog puta ostani
umoran sam od plakanja, dovoljno sam se umorio
misli prolaze i nanose mi bol
i ne krijem, draga, da se još uvek plašim..
Bojim se da ćeš jednog dana nestati
i da ću ostati sama u samoći
bojim se da ćeš me jednog dana odbiti
i da će moje ruke prazne ostati
Svaki put kad mi nedostaješ, jedna zvezda umire
i moje je nebo toplo, a moj pogled tužan
nikome nije jasno, kako se u masi osećam usamljeno
pričam im o ljubavi, a oni mi govore o mržnji
možda će jednog dana biti na mom mestu
mogu iz ove moje pesme sve da shvate
ali nije ni bitno, ti si mi dovoljna
najveća je kletva da izgubiš ono što voliš
jednom sam i ja nešto zatražio do Boga
da te dovede do mene, da te vidim bar na kratko
i on me je spasio, verovatno me je razumeo
i iz Raja, malena, u moj pakao te je poslao
ali ovde je nekad nepodnošljivo
i bojim se da nećeš izdržati, i da ćeš mi otići
ma, bilo kako bilo, jednu suzu uhvati
onu koja je opet potekla iz mog oka
u njoj me potraži kad poželiš
kad ti zatrebam i kad te povrede
i ja ću se pojaviti, biću uz tebe
i dok budemo bili zajedno, neću se plašiti..
Bojim se da ćeš jednog dana nestati
i da ću ostati sama u samoći
bojim se da ćeš me jednog dana odbiti
i da će moje ruke prazne ostati
Bojim se, bojim se, bojim se
bojim se, bojim se, bojim se
dana kad ćeš otići od mene..
neraidaBGD, Ivana © 21.10.2012