Preskačem talase
Ένα και δύο, πηδάω τα κύματα
μα αυτά τα κύματα σταματημό δεν έχουν
δύο και τρία, ψάχνω τα βήματα
τι κι αν σε έχασα, οι σκέψεις μου σε έχουν
Μες στο μυαλό γυρνάς, όλο εκεί τριγυρνάς
συνέχεια κάτι γυρεύεις, συνέχεια κάτι ζητάς
μες στο δωμάτιο ανέμελη, εκεί περπατάς
καθώς τα ρούχα σου ψάχνεις, γυρνάς, μου χαμογελάς
τι κάνουμε με ρωτάς, σου απαντώ ό,τι θες
λιγάκι αδιαφορώ, γιατί σε είχα και χθες
αδιαφορείς, δε μιλάς, μες στον καθρέφτη κοιτάς
κάτι σε τρώει, κάτι έχεις, ίσως κάπου πονάς
δε σε ρωτώ, σε κοιτώ που τα μαλλιά σου χτενίζεις
να μη ξεχνώ πως μ’ αγαπάς πάλι μου υπενθυμίζεις
δε σου απαντάω, γελώ, και να `μαι τώρα εδώ
τα κύματα να πηδώ, την πόρτα σου για να βρω
Ένα και δύο, πηδάω τα κύματα
μα αυτά τα κύματα σταματημό δεν έχουν
δύο και τρία, ψάχνω τα βήματα
τι κι αν σ’ έχασα, οι σκέψεις μου σε έχουν
Έπρεπε να σε χάσω για να εκτιμήσω
όλα εκείνα που θυμίζανε που να `μασταν στο ίδιο τώρα
χαζεύω τον καθρέφτη που με χάζευες κι αράζω
στη γωνιά που σ’ άρεσε και άραζες
πατάω όπου πατούσες, αγγίζω ό,τι ακουμπούσες
θα σώπαινα αν μιλούσες, θα κοίταγα όπου κοιτούσες
άδειες ντουλάπες, στον καθρέφτη πάνω τα καλλυντικά σου
έχω ξεμείνει μονάχα με κάνα δυο εσώρουχά σου
γύρισε πίσω να τα βάλεις, δε θα είμαι εδώ
ψέματα λέω, εδώ θα `μαι απλά ίσως κρυφτώ
μοιάζουν με κύματα οι μέρες, μα εγώ τα πηδώ
αρκεί στην πόρτα σου όταν φτάσω άλλονε να μη δω
Είχες την ευκαιρία την άφησες να φύγει,
όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη πάντα ανοίγει,
είχα την ευκαιρία πάντα κοντά σου να `μαι,
ήσυχη να μ’ αφήσεις θέλω μακριά σου να `μαι,
εύκολο δε θα είναι καθόλου και για μένα
κύματα θα πηδώ σου λέω κι εγώ μαζί με σένα...
Ένα και δύο, πηδάω τα κύματα
μα αυτά τα κύματα σταματημό δεν έχουν
δύο και τρία, ψάχνω τα βήματα
τι κι αν σ’ έχασα, οι σκέψεις μου σε έχουν
Τέσσερα, πέντε, στην πόρτα σου έφτασα
άλλος μου άνοιξε, ξέχασα τ’ όνομά μου
έξι και δυο, το μέτρημα έχασα
γύρισα πίσω μόνο εγώ και η μαγκιά μου...
Jedan i dva, preskačem talase
ali talasima nikad kraja
dva i tri, tražim korake
pa šta ako sam te izgubio, još si u mojim mislima
Vrtiš se po mislima, stalno si tu negde
i stalno nešto tražiš, za nečim tragaš
po sobi, nemarno šetaš
dok preturaš po stvarima, okrećeš se i smešiš mi se
šta ćemo - pitaš me, odgovaram ti - šta god hoćeš
malo sam ranvodušan, jer sam te imao i juče
i ti si ravnodušna, ne govoriš, gledaš se u ogledalo
nešto te izjeda, nešto te muči, možda te nešto boli
ne pitam te, gledam te kako češljaš kosu
da ne zaboravim, opet me podsećaš da me voliš
ne odgovaram ti, smejem se, i evo me tu
talase da preskačem, do tvojih vrata da dođem..
Jedan i dva, preskačem talase
ali talasima nikad kraja
dva i tri, tražim korake
pa šta ako sam te izgubio, još si u mojim mislima
Trebalo je da te izgubim, da bih naučio da cenim
sve ono što je podsećalo gde bismo bili sada
buljim u ogledalo iz kog ti buljiš u mene, i leškarim
u ćošku gde si ti volela da leškariš
gazim gde si ti gazila, dodirujem što si ti dodirivala
ćutao bih kad bi ti pričala, gledao bih gde ti gledaš
prazni ormari, kod ogledala tvoja kozmetika
ostao sam samo s nešto tvog donjeg veša
vrati se da ga opet obučeš, biću tu
lažem, biću tu, ali možda se sakrijem
dani liče na talase, ali ja ih preskačem
samo da ne vidim drugog, kad do tvojih vrata stignem..
Imao si šansu, propustio si je
kad se jedna vrata zatvore, druga se uvek otvore
imao sam priliku da uvek budem s tobom
ostavi me na miru, neću te u svojoj blizini
ni meni neće biti uopšte lako
talase ću da preskačem, kažem ti, i ja sa tobom
Jedan i dva, preskačem talase
ali talasima nikad kraja
dva i tri, tražim korake
pa šta ako sam te izgubio, još si u mojim mislima
Četiri, pet, stigao sam do tvojih vrata
neki lik mi je otvorio, zaboravio sam kako se zovem
šest i dva, zabrojao sam se
vratio sam se sam, kad glumim frajera
neraidaBGD, Ivana © 21.10.2012