Thessaloniki
Ξέρω μια πόλη μαγεμένη που όταν πέφτει βροχή
μπρος στα μάτια μου κλαίει και γιορτάζει
βγαίνω στο δρόμο να γυρίσω και να πάω σ’ αυτή
κι η καρδιά μου όλο καίει φλόγες βγάζει
όλα τα φώτα της για μένα μόνο να ’ναι ανοιχτά
να χαθώ σε στενά ξεχασμένα
να ξενυχτήσω σε ένα μπαρ μαζί με τ’ άλλα παιδιά
όλα τόσο γνωστά κι όλα ξένα
Θέλω να τρέξω να πάω κατά κει θέλω να τρέξω
Θέλω να με πας εκεί που όλα είναι ωραία
και να `χω πάντοτε παρέα
σου λέω θέλω να με πας
Θεσσαλονίκη με φεγγάρι
όλους τους πόνους μου να’πάρει
να ξημερώσεις στο Βαρδάρη
εκεί για πάντα να με πας
Εκεί ο χρόνος σταματάει όταν ο ήλιος φανεί
κι ο καφές έτσι γρήγορα τελειώνει
και τα κορίτσια είναι ωραία όταν βγαίνουν μαζί
μα καμιά τους δε θέλει να `ναι μόνη
Θέλω να τρέξω να πάω κατά κει θέλω να τρέξω
I know a magic city, which when the rain falls
,in front of my eyes, she cries and celebrates.
I go out to the road, to come back and go to her
and my heart all the time burns and emits flames.
All her lights to stay on only for me
to lose my self in narrow roads, forgotten,
to spent my night in a bar together with the guys,
everything so well known and so strange.
I want to run, to go there, I want to run
I want yo to take me there where everything is nice
and have always company,
I tell you, I want you to take me
Thessaloniki with moon
all my pains to take away,
to (see the) dawn in Vardaris*
take me forever there.
There the time stops when the sun appears,
and the coffee, just like this quickly, ends
and the girls are beautiful when they go out together
but none of them wants to be alone.
I want to run, to go there, I want to run
Astaldo © 27.10.2012