Mi sono stanco
Βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια Να περιφέρονται εντός μου και εκτός Τα όνειρα μου να ταΐζουνε σκουπίδια Και να μην είμαι ο δικός μου εαυτός Δε θέλω να μου σφίγγουνε το χέρι Να με χτυπούν στην πλάτη φιλικά Και από πίσω να κραδαίνουν το μαχαίρι Το έργο το `δα και για πολλοστή φορά Πώς να ξεφύγω πως ν’ αλλάξω τη ζωή μου Το συρματόπλεγμα να σπάσω μια στιγμή Πόσο αγώνα έχω κάνει στην ψυχή μου Για να διαλέγω τη δική μου φυλακή Βαρέθηκα να ζω σ αυτή την πόλη Να `μαι στο ράφι αναλώσιμο χαρτί Να `χω στον κρόταφο συνέχεια ένα πιστόλι Και τον μπαμπούλα να φοβάμαι από παιδί Κι οι αγάπες που πορεύτηκαν μαζί μου Ένα μονάχα να’ χουν κατά νου Στο χώρο τους να περιφράξουν το κορμί μου Τις θάλασσες ν’ αλυσοδέσουν του μυαλού Πώς να ξεφύγω πως ν’ αλλάξω τη ζωή μου Το συρματόπλεγμα να σπάσω μια στιγμή Πόσο αγώνα έχω κάνει στην ψυχή μου Για να διαλέγω τη δική μου φυλακή		Mi sono stanco delle stesse cose divagande dentro e fuori di me dei miei sogni nutriendi dei rifiuti e di non essere me stesso Non voglio che mi lamentano il mano ne un' amichevole bussa alle spalle mentre sulla mia schiena brandino il coltello Ho visto questo spettacolo moltissime volte Come uscire, come cambiare la mia vitta come rompere la recinzione per un attimo Quante partite ho fatto nella mia anima per scegliere la mia prigione? Mi sono stanco di vivere in questa citta di essere una carta usa e getta sulla mensola di avere una pistola nel temporo continuamente e di temere lo spauracchio da bambino E degli amori camminandi con me avere solo una cosa nella mente come chiudere il mio corpo nel loro spazio come catenare il mare della mia anima Come uscire, come cambiare la mia vitta come rompere la recinzione per un attimo Quante partite ho fatto nella mia anima per scegliere la mia prigione?
Sandrine, Αλεξανδρα © 06.11.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info