But what will unite us? | ||
Μου λένε να γελώ, σαν να μη σ’ έχω χάσει, να ζω μακριά σου όμως ποτέ, δεν το `χα σχεδιάσει, μου λένε όταν σε δω, να μη σ’ αναγνωρίσω, όμως τούς χτύπους της καρδιάς, εγώ δεν τους ορίζω, Μα τι μας ενωνει, τώρα που γίναμε δυο, τι μας γλιτώνει, απ’ αυτό το χωρισμό, μα τι μας ενωνει, τώρα που γίναμε δυο, πάντα μονάχος, πάντα εδώ Ακούω συνεχώς, πώς θα το συνηθίσώ, μα ψάχνω χίλες αφορμές, για να σε συναντήσω, ακούω ξαφνικά, στο δρόμο τ’ όνομά σου, κι όλο γυρίζω ελπίζοντας, πως θα βρεθώ μπροστά σου, Μα τι μας ενωνει... | They tell me to laugh as if I had never lost you to live far away from you, but I never had planned such a thing They tell me that when I see you again I should not recognize you but my heart not to beat I cannot command But what will unite us now that we went two separate ways? What will save us from this separation? But what will unite us now that we went two separate ways? I am always here and alone I constantly hear that I will get used to it yet I am searching for thousands of chances to somehow meet you When suddenly I hear your name out on the street I turn around immediately, hoping that I will find myself in front of you But what will unite us... | |
Chuckster, Chuck Lamp © 08.11.2012 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info