Gidiyorum
Ρίχνω στη νύχτα μια σπρωξιά
παίρνει φωτιά και ξημερώνει
στη τελευταία ρουφηξιά
παίρνω όρκο να τελειώσει πια
ό, τι τελειώνει.
Μπαίνω στο τρένο την αυγή
για να με βρει σε άλλο μέρος
η μέρα ετούτη που θα μπει
να με γλιτώσει από κει
που ήμουνα ξένος.
Φεύγω, φεύγω, κάθε μέρα φεύγω
μέτρο μέτρο, όλο πιο μακριά
φεύγω, φεύγω, τόσα χρόνια φεύγω,
στη καρδιά μου όλο πιο κοντά.
Ρίχνω στα μάτια μου ένα φως
και κάνω ανάκριση μονάχος,
ο χωρισμένος μου εαυτός
είναι που χώρισε το κόσμο
από λάθος.
Άραγε τι να φταίει τι
που ονειρευόμαστε στον ξύπνιο,
και να ‘ναι η λησμονιά αυτή
που ανοίγει πόρτες το πρωί
στο πρώτο χτύπο.
geceye bi ateş atıyorum
tutuşup sabah oluyor
son sigara çekişimde
yemin ediyorum bitsin diye
biten herşey için
şafak vakti trene biniyorum
beni başka bi yere götürsün diye
ve yeni gelen günle
beni kurtarsın
bu yabancısı olduğum yerden
gidiyorum gidiyorum, her gun gidiyorum
metre-metre, daha da uzağa
gidiyorum gidiyorum, onlarca yıl gidiyorum
kalbimin daha da yakınına
gözlerime bi ışık atıyorum
ve kendime soruyorum
ama kendim artık bölünmüş,
dünyayı ayırmış…
yanlışlıkla.
acaba nedir ki derdimiz
ayakta hayaller kurarız
umarım bu hayal bi son olur
ve sabah kapılar açılır
ilk zil çalışıyla...
peligraso © 09.11.2012