Штета
Έχω λόγους που όλο χάνομαι
κι όλο στα παλιά γυρίζω
δε σε νιώθω, δε σ’ αισθάνομαι
κι όλο μακριά αρμενίζω.
Κρίμα, δεν είσαι αυτή που ονειρεύτηκα
φεύγω, για όλα πες πως έφταιξα
ψάχνω τα χίλια δυο κομμάτια μου
κρύβω τα βουρκωμένα μάτια μου.
Κλαίει μαζί μου το φεγγάρι
και με παίρνει αγκαλιά
σαν γυναίκα, σαν μια μάνα
μου χαϊδεύει τα μαλλιά.
Έλα μοναξιά μου ζόρικη
κάνε με κι απόψε χάλια
έλα νύχτα μου αφόρητη
να μετρήσεις τα μπουκάλια.
Имам разлоге зашто се стално губим
и стално враћам на старо.
Не разумем те, не осећам те
и пловим све даље.
Штета, ниси она коју сам сањао,
одлазим, реци да сам за све крив,
покушавам да се средим,
скривам своје очи пуне суза.
Месец плаче са мном
и грли ме
као жена, као мајка
милује ми косу.
Самоћо моја тешка, дођи,
уништи ме и вечерас.
Ноћи моја неподношљива, дођи
да избројиш флаше.
τυχερούλα © 11.11.2012