Kaksitoista kuuta
Θα σου στολίσω ένα στεφάνι
με δώδεκα παλιά φεγγάρια
να λάμπεις σαν το πυροφάνι
όταν νυστάζουν τα λυχνάρια.
Πάνω στην πέτρα θα σκαλίσω
το αίνιγμα της ομορφιάς σου.
Το αίνιγμα που θα το λύσω
όταν με πάρουν τα φιλιά σου.
Κι έτσι, ωραία σαν μια δύση
με δυο σταλιές ανατολή
ίσως να δεις τι έχω κερδίσει
που σ’ αγαπώ τόσο πολύ.
Sut koristelen kruunulla
kera kahdentoista kuutamon
että valaiset kuin soihtu
kun väsyvät lyhdyt.
Kiveen kaiverran
arvoituksen kauneutesi.
Arvoituksen jonka ratkaisen
kun mut vievät suudelmasi.
Ja niin, kauniina kuin länsi
kera pari pisaraa itää
ehkä näet mitä olen voittanut
kun sua rakastan niin paljon.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 13.11.2012