Ноћ је без месечине
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
το σκοτάδι είναι βαθύ
κι όμως ένα παλληκάρι
δεν μπορεί να κοιμηθεί
Άραγε τι περιμένει
απ’ το βράδυ ως το πρωί
στο στενό το παραθύρι
που φωτίζει με κερί
Πόρτα ανοίγει πόρτα κλείνει
με βαρύ αναστεναγμό
ας μπορούσα να μαντέψω
της καρδιάς του τον καημό
Ноћ је без месечине,
мрак је густ,
али један момак
не може да заспи.
Па шта чека
од сумрака до свитања
на уском прозору
осветљеном свећом?
Отвара врата, па их затвара
уз дубок уздах.
Да ми је знати
шта му мучи срце!
τυχερούλα © 15.11.2012