Gece Oldu Ay Çıkmadı
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
το σκοτάδι είναι βαθύ
κι όμως ένα παλληκάρι
δεν μπορεί να κοιμηθεί
Άραγε τι περιμένει
απ’ το βράδυ ως το πρωί
στο στενό το παραθύρι
που φωτίζει με κερί
Πόρτα ανοίγει πόρτα κλείνει
με βαρύ αναστεναγμό
ας μπορούσα να μαντέψω
της καρδιάς του τον καημό
Gece oldu ay çıkmadı
Her yer zifiri karanlık
Ama bir delikanlı
İşte hâlâ uyanık
Acaba ne bekliyor
Akşamdan sabaha
Daracık penceresinde
Mum ışığında
Kapıyı bir açıp bir kapıyor
İçini çekip duruyor
Bilebilsem hangi hasret
Yüreğini yakıyor
Resit Imrahor, Izzet Yasar © 15.11.2012