Тишина
Το δάκρυ μου έγινε φωτιά
φωτιά κι οι νύχτες στην καρδιά
να σε γυρεύω και να βρίσκω ερημιά
Είπες στον ήλιο να μη βγει
του φεγγαριού να μη φανεί
με πήρες μέσα απ’ τη σιωπή
μ’ άφησες πάλι στη σιωπή
Πού βρήκες δρόμο και περνάς
μες το μυαλό μου τριγυρνάς
μέσα στις φλέβες και στο αίμα της καρδιάς
Είπες στον ήλιο να μη βγει
του φεγγαριού να μη φανεί
με πήρες μέσα απ’ τη σιωπή
μ’ άφησες πάλι στη σιωπή
Суза ми је постала ватра,
ватра су постале и ноћи у срцу,
тражим те, а наилазим на празнину.
Рекла си сунцу да не изађе
и месецу да се не појави.
Извукла си ме из тишине,
и опет ме у њој оставила.
Који си пут нашла и одлазиш?
Луташ мојим мислима,
мојим венама и по мом срцу.
Рекла си сунцу да не изађе
и месецу да се не појави.
Извукла си ме из тишине,
и опет ме у њој оставила.
τυχερούλα © 15.11.2012