Рекла си: „Одлазим“
Είπες φεύγω και προχώρησες
ξαναφόρεσες το παλτό σου στα σκοτεινά
είπες φεύγω την πόρτα άνοιξες
βγήκες κι άφησες τα πάντα ρημαγμένα
Με τα μάτια κλεισμένα θα χορέψω για σένα
ένα ακόμα ποτήρι θα πιω
μα προτού τελειώσει
θα ‘ρθει η αυγή να με σώσει
και για σένα δε θα ξαναπώ
δε θα πω
Είπες φεύγω κι έτσι έγινε
τι απέγινε τόση αγάπη, τόση χαρά
είπες φεύγω κι όσα μας δένουνε
ξεμακραίνουνε σαν βήματα στη σκάλα
Рекла си: „Одлазим“, прошла си
и навукла поново свој капут у мраку.
Рекла си: „Одлазим“, отворила си врата,
изашла и оставила све срушено.
Затворених очију ћу плесати за тебе,
испићу још једну чашу,
али пре него што је завршим,
свануће зора да ме спасе
и о теби више нећу причати,
нећу причати.
Рекла си: „Одлазим“, и тако је и било.
Шта се десило са толиком љубави, толиком срећом?
Рекла си: „Одлазим“ и све што нас везује
удаљава се, као кораци низ степенице.
τυχερούλα © 15.11.2012