Како бих желео
Μες στο δωμάτιο τον ήχο ψάχνω της φωνής σου
της ερημιάς μου να σπάσω την σιωπή
τα μάτια κλείνω και ακούω την αναπνοή σου.
Θύμωσε η νύχτα που σκέφτομαι μονάχα εσένα
και σκοτεινιάζει απόψε πιο νωρίς
παντού σε ψάχνουν τα μάτια μου τα δακρυσμένα.
Πόσο θα `θελα να σε έχω ξεχάσει
πόσο θα `θελα να μη σ’ αγαπώ
μα η καρδιά μου που κοντεύει να σπάσει
σαν τρελή σε θέλει εδώ.
Πόσο θα `θελα να νιώσεις τον πόνο
που με έκανες να νιώσω κι εγώ
να πληρώσεις που με άφησες μόνο
πόσο θα `θελα να σε εκδικηθώ, να σε εκδικηθώ.
Σε ποιον καθρέφτη να ψάξω τώρα τη μορφή σου
στερεύει ο χρόνος δεν έχω αντοχές
σου `λεγα πάντα απ’ την αγάπη μου κρατήσου.
Πόσο θα `θελα να σε έχω ξεχάσει
πόσο θα `θελα να μη σ’ αγαπώ
μα η καρδιά μου που κοντεύει να σπάσει
σαν τρελή σε θέλει εδώ.
Πόσο θα `θελα να νιώσεις τον πόνο
που με έκανες να νιώσω κι εγώ
να πληρώσεις που με άφησες μόνο
πόσο θα `θελα να σε εκδικηθώ.
У соби тражим звук твога гласа
да разбије тишину моје самоће.
Затварам очи и чујем те како дишеш.
Ноћ се увредила што мислим само на тебе,
па се зато вечерас раније смркава.
Моје очи пуне суза те свуда траже.
Како бих желео да сам те заборавио,
како бих желео да те не волим,
али срце само што не препукне,
као лудо жели да си овде.
Како бих желео да осетиш бол
какав сам због тебе ја осетио,
да платиш што си ме оставила самог.
Како бих желео да ти се осветим, да ти се осветим.
У ком огледалу сада да тражим твој одраз?
Време је при крају, немам више снаге.
Увек сам ти говорио да се ослониш на моју љубав.
Како бих желео да сам те заборавио,
како бих желео да те не волим,
али срце само што не препукне,
као лудо жели да си овде.
Како бих желео да осетиш бол
какав сам због тебе ја осетио,
да платиш што си ме оставила самог.
Како бих желео да ти се осветим, да ти се осветим.
τυχερούλα © 17.11.2012