Über die Verbannung (Meere umgeben uns)
Θάλασσες μας ζωνουν
κύματα μας κλειουν
σ’ άγριους βράχους πάνω
τα νιάτα μας φρουρούν.
Στείλαν του λαού μας
τ’ άξια τα παιδιά
για να τα λυγίσουν
σε δεσμά βαριά.
Στων φρουρών το πείσμα
θα σταθούμε ορθοί
στις καρδιές ατσάλι
φλόγα στην ψυχή.
Μάνα μη στενάζεις
μάνα μη θρηνείς
τώρα πέφτουν οι θρόνοι
και τραντάζει η γης.
Η αυγή χαράζει
πάνω στα βουνά
ο εχθρός λουφάζει
φτάνει η λευτεριά.
Χτυπάτε τους αδέλφια
χτυπάτε δυνατά
σαν χτυπάει ο λαός μας
σειέται γη στεριά.
Meere umgeben uns
Wellen umspülen uns
auf zerklüfteten Felsen
wachen sie über unsere Jugend
Sie schickten uns
die tüchtigen Kinder
vors Volk
es in schwere Ketten zu legen
Beim Gebell der Wärter
werden wir aufrecht stehn
stählern die Herzen
flammend die Seele
Mutter, lass das Seufzen
Mutter, lass das Jammern
Jetzt fallen die Throne
und es zittert die Erde
Über den Bergen
die Morgenröte
der Feind bleibt stumm
es naht die Freiheit !
Schlagt sie, Brüder
schlagt kräftig
wie unser Volk schlägt
so bebt die feste Erde
Xantomenos, Herbert Hoeffer © 18.11.2012