Kuivassa maassa
Επάνω στο ξερό χώμα της καρδιάς μου
εφύτρωσε ένας κάκτος.
Πέρασαν πάνω από είκοσι αιώνες
που ονειρεύομαι γιασεμί.
Τα μαλλιά μου μύρισαν γιασεμί,
η ζωή μου είχε πάρει κάτι
από το λεπτό άρωμα του.
Τα ρούχα μου μύρισαν γιασεμί,
η ζωή μου είχε πάρει κάτι
από το λεπτό άρωμα του.
Όμως ο κάκτος δεν είναι κακός,
μονάχα δεν το ξέρει και φοβάται.
Κοιτάζω τον κάκτο μελαγχολικά.
Πότε πέρασαν κιόλας τόσοι αιώνες;
Θα ζήσω άλλους τόσους
ακούγοντας τις ρίζες να προχωρούν
μέσα στο ξερό χώμα της καρδιάς μου.
Sydämeni kuivassa maassa
kasvoi kaktus.
Meni yli kaksi aikakautta
kun uneksin jasmiinista.
Hiukseni tuoksuivat jasmiinilta,
elämäni oli saanut jotain
sen kevyestä tuoksusta.
Vaatteeni tuoksuivat jasmiinilta,
elämäni oli saanut jotain
sen kevyestä tuoksusta.
Kuitenkaan kaktus ei ole paha,
se ei vain sitä tiedä ja pelkää.
Katson kaktusta surumielisesti.
Koska jo menivät niin monet aikakaudet?
Elän lisää moisia
kuunnellen juurien tunkeutuvan
kuivaan maahan sydämeni.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 18.11.2012