Pubblici impiegati (Kariotakis)
Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν
σαν στήλες δύο δύο μες στα γραφεία.
Ηλεκτρολόγοι θα ‘ναι η πολιτεία
κι ο θάνατος που τους ανανεώνουν.
Κάθονται στις καρέκλες, μουτζουρώνουν
αθώα λευκά χαρτιά χωρίς αιτία.
"Συν τη παρούση αλληλογραφία
έχομεν την τιμήν..." διαβεβαιώνουν.
Και μοναχά η τιμή τους απομένει,
όταν ανηφορίζουνε τους δρόμους,
το βράδυ στις οχτώ, σαν κουρντισμένοι.
...Παίρνουν κάστανα σκέφτονται τους νόμους,
σκέπτονται το συνάλλαγμα τους ώμους
σηκώνοντας οι υπάλληλοι, οι καημένοι...
Gl'impiegati tutti si consumano e sbiadiscono
come coppie di lapidi dentro i loro uffici.
(Una scossa elettrica darebbero la Città
e la morte, per rigenerarli.)
Stanno sulle seggiole, mandano maledizioni
a incolpevoli carte bianche, senza ragione.
«Con la presente corrispondenza
abbiamo l'onore» tengono ad assicurare.
Ma di onore gliene rimane solamente,
quando risalgono le strade,
alle otto della sera, come caricati a molla.
...Comperano castagne, gl'impiegati,
pensano alle norme, pensano ai cambi,
tutti impettiti, gli impiegati, poveretti...
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 25.11.2012