Canzone d'amore (Con una piroga) A. Alkeos
Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις
Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου `φερα απ’ τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ’ αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου
Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ’ ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαμ’ Αντιγόνη
Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι
Con una piroga parti e ritorni
nelle ore in cui la pioggia si fa intensa
veleggi per la terra dei Visigoti
e ti seducono giardini pensili
ma le tue ali le seghi piano piano.
La salsedine ha coperto il tuo corpo nudo
da Delfi ti ho portato acqua dolce
hai detto che la tua vita si taglierà in due
e prima che arrivassi tre volte a rinnegarti
si è arrugginita la chiave del paradiso.
La carovana corre dentro il polverone
e va in caccia della tua ombra folle
come si addomestica la morte con un lenzuolo
come si può legare il Mediterraneo con funi
amore mio che chiamavamo Antigone.
Quale Notturno ha rubato la tua luce
in quale galassia ti posso ritrovare
questa è Attica una grigiastra cava
ed io un sottile poligono di tiro
dove si esercitano urlando stranieri fanti.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 27.11.2012